12 januari 2021

Groot geluk op een zakdoek

Daar in Lommel

Op het eind van het asfalt, op een boogscheut van het dorp, leven Vicky en Bert met hun dochtertje Ayla. “Ik ben hier altijd al geweest,” zegt Vicky Daniels op de vraag hoe ze deze magische plek ontdekte. “Mijn overgrootouders leefden hier al en mijn grootvader kocht ooit pakweg, eh… de hele straat?” Ze lacht. “Let op. Ik ben eerst ook onder de kerktoren weggetrokken he: wég wég wééég naar zowat de verste universiteit die je je kon bedenken: Gent!” Om organisatiepsychologie te studeren, maar vooral om te ontdekken wie ze zelf was. Tien jaar later leerde ze Bert kennen. “Een godsgeschenk!” Vicky monstert de kerel aan haar zij. “De man met het gouden hart en dito handen.” Bert glimlacht minzaam. “Een godsgeschenk,” herhaalt hij zacht. Vicky schatert. “Maar weet je, eigenlijk leerde ik hem opnieuw kennen.” Bert knikt instemmend. “Da’s waar. We kenden elkaar al van voor de geboorte. Mijn mama is een vriendin van de hare en plaatste me als baby op de zwangere buik van haar moeder. Veel dichter als dat kon ik toen niet komen he.” De twee kijken met glinsterende ogen naar elkaar.

Trailer trash

“Toen we elkaar pas kenden, waren we verslaafd aan een programma op Discovery Channel, ” duidt Vicky. “Het ging over ‘scrap-houses’, over huizen gemaakt van zogezegd ‘afval’. Het werd onbewust onze grootste inspiratie. Niet lang daarna stond ik hoogzwanger in een werfkeet die mijn huis zou worden.” Ze herinnert zich nog goed hoe dat voelde. “Yés! I am finally trailer trash!” Wist ik veel hoe mooi alles zou worden… Bert kan gelukkig altijd door al dat werk heen kijken.”

Dromen en doen

We hielden al paarden op deze plek en ik werkte er mee, gaf trainingen.” De nood om dicht bij de dieren te kunnen zijn werd door Bert gelenigd. ‘Hoe kan ik met zo weinig mogelijk budget en zoveel mogelijk recuperatiemateriaal het best voor mijn vrouwtje zorgen’, was het plan van aanpak. “Ik tikte drie oude werfketen op de kop, stripte ze volledig en plaatste er houtskeletbouw in. Klaar.”

Alles heeft een verhaal

“Behalve de pelletkachel en de keukentoestellen hier, is alles tweedehands en opgebouwd met restafval van onder andere een grote industriële ‘houtboer’ in Nederland. Die maakt met populieren multiplex bedden voor vrachtwagens. Ik legde die mensen uit waar ik naartoe wilde en werd voor een prikje geholpen omdat ze het een gewéldig concept vonden.” Vicky wijst naar het terras voor het huis. “Ons dek is gemaakt van de wanden van tandwielkisten uit windmolens. Alles aan ons Tiny House heeft een verhaal.”

Gebouwen oogsten, lening vermijden

“Gebouwen ontmantelen is 10% goedkoper dan traditioneel slopen, wist je dat? Alle beton wordt bijvoorbeeld vermalen tot free-ment, net zo goed als cement. Ramen nodig voor je project? Ze hebben er pakweg 6000 staan hé,” weet Bert. “Drie vensters in ons Tiny House waren ‘verkeerd ingemeten’. Ze lagen ergens op een container. Kun je je dat voorstellen?” Er wordt belachelijk veel weggesmeten. “Het geloof in de traditionele bouw hier is heel klein. De rust en kalmte die we nu in ons leven hebben, is ook het gevolg van het feit dat we ons niet in een verknechtende lening hebben gestort. Buiten de werkuren heeft onze thuis amper twaalfduizend euro gekost aan materiaal.

Mobiel en vrij, zonder impact op het milieu

“Deze plek heeft het potentieel om hier samen oud te worden. Maar mocht het leven ons naar een andere plek roepen, dan zijn we zo weg.” zegt Vicky. Bert kijkt om zich heen. “Alles kan. Deze drie units hangen met 8 bouten aan elkaar. We eren deze plek op aarde door op deze manier te wonen, want we hebben geen betonnen funderingen. Totaal overbodig. In de toekomst zullen we op andere plekken werken met schroeffunderingen. Die zetten zich vast in de sterkste laag. Maar je kan ze ook weer verwijderen. Beton en kelders zijn zo schadelijk voor het milieu.” Vicky vat het als volgt samen: “We zijn hier maar tijdelijk als bezoekers op deze geniale planeet. En we willen met de aarde meewerken.”

Circulair bouwen

België zet sinds kort in op circulair bouwen. Gebouwen worden niet meer tegen de vlakte gegooid, maar glas, beton en staal worden gebruikt om nieuwe gebouwen mee op te trekken. Tegen 2030 moet de bouwsector 55 procent minder CO2 uitstoten. Overheden zetten daarom steeds meer in op circulair bouwen.

Ontspullen, vertragen, bewuster en gezonder leven

De gemiddelde omvang van onze woningen is de laatste 50 jaar steeds groter geworden en gezinnen worden kleiner. Onze materiële rijkdommen namen toe. Momenteel is er een omslag gaande: mensen beseffen dat ze niet gelukkiger worden van al die spullen en ruimte. De Tiny House movement biedt een antwoord op de wens eenvoudiger en meer in overeenstemming met de natuur te leven. In een Tiny House produceer je minder afval, ga je vanzelf consuminderen en verbruik je minder energie en water. Door off-grid te gaan wonen, word je nog bewuster van je verbruik en verkleint je voetafdruk automatisch.